U okviru obilježavanja 26. godišnjice genocida u Srebrenici u julu 1995. godine, na lokalitetu Posestre kod Goražda, u kompleksu “Memorijalna šuma 8372”, održana je naučna tribina “Obaveza pamćenja počinjenih zločina”.
O genocidu i drugim zločinima protiv vrijednosti zaštićenih međunarodnim pravom počinjenim u bosanskom Podrinju 1992-1995. godine kao i važnosti naučnih istraživanja zločina govorio je dr. sc. Muamer Džananović, naučni saradnik Instituta za istraživanje zločina protiv čovječnosti i međunarodnog prava Univerziteta u Sarajevu.
Džananović je istakao da je godišnjica genocida nad Bošnjacima u Srebrenici i oko nje prilika i obaveza da se govori i o drugim zločinima koji su počinjeni nad Bošnjacima.
“Srebrenica jeste simbol ne samo zločina nad Bošnjacima nekoliko julskih dana, kao nekom izolovanom slučaju, već je Srebrenica i 11. juli simbol agresije i genocida nad Bošnjacima 1992-1995. I to je prilika da se sjetimo i drugih zločina, pogotovo onih koji nisu procesuirani. Sve što se dešavalo u Srebrenici od 1992. do početka jula 1995. godine itekako je u vezi s onim što se dešavalo nakon toga. Kontinuitet zločina od početka aprila 1992. godine, teški životni uslovi, bez hrane, vode, osnovne medicinske usluge, bez električne energije, izuzetno teških uslova tokom zime, uz konstantno pristizanje protjeranih s drugih područja koja je agresor zauzimao, u borbi za minimum hrane, dobijanja beznačajnog statusa sigurne zone, demilitarizacije, totalne blokade, zapravo sve su to činjenice i preduslovi koji su doprinijeli da se izvrše barbarski zločini pred očima cijelog svijeta tokom jula 1995. godine”, istakao je Džananović.
Većina zločina u Podrinju nije procesuirana
Džananović je da većina počinjenih zločina u Podrinju nisu procesuirani. U svom izlaganju fokusirao se na julske dana od 1992-1995, te istakao niz primjera zločina iz svih podrinjskih općina, a posebno zanimljive su činjenice o događajima u Goraždu iz tog perioda. Kao primjer naveo je zločin nad porodicom Čengić jula 1992. u goraždanskom naselju Glamoč, u kojem su ubijeni roditelji i dvoje djece, brat i sestra Nerma (2 godine) i Nermin (11 godina), kao i njihova nana i tetka.
“Tokom jula 1992. ubijeno je 6, a ranjeno 28 goraždanskih djevojčica i dječaka”, naglasio je Džananović.
Naglasio je da niko nije odgovarao za zločine počinjene tokom operacije VRS na Goražde u julu 1992.godine, ali ni druge zločine počinjene tokom opsade Goražda.
Fokusirajući se na julske operacije tzv. VRS iz 1995. godine na enklave i sigurne zone UN-a Srebrenicu, Žepu i Goražde istakao je da je jasno da je plan tzv. VRS bio zauzimanje svih enklava. Dokazao je to brojnim argumentima te istakao da je međunarodna zajednica zaustavljanjem planirane operacije na Goražde pokušala sačuvati “ukaljani obraz” predajom svojih sigurnih zona Srebrenica i Žepa agresoru, čime je praktično saučesnik u genocidu.
Negiranje genocida i revizionizam
Džananović je u svom izlaganju posebnu pažnju privukao prezentiranjem dokumenata iz Okruga Goražda, ali i dokumenata koje su potpisivali komandanti IBOG-a Ferid Buljubašić i komandant 81. divizije Hamid Bahto, te heroj odbrane Goražda Zaim Imamović.
“Ovo je prilika da se, pored počinjenih zločina, govori i o bitnim događajima i ličnostima koji su branili svoje porodice i svoj narod, koje ne smijemo zaboraviti jer je na sceni masovno procesuiranje pripadnika ARBiH na širem prostoru BiH, posebno u Goraždu, gdje se vidi da je cilj i da se privedu pripadnici ARBiH, ali i da se pokuša potpuno izmijeniti karakter rata”, smatra Džananović.
“Cilj je da se herojske odbrambeno-ofanzivne operacije i heroji pretvore u zločince i zločinačke operacije. Prisutno je negiranje genocida i revizionizam i zato je važno iznošenje istine o zločinima i događajima iz perioda agresije i adekvatno čuvanje od zaborava”, kazao je Džananović.
www.bpkg.gov.ba/www.klix.ba
